Drugs dealers in Noranda.

We wonen in een heerlijke rustige buurt. Veel jonge kinderen en ook een aantal oudjes. Een park op elke tweede straat hoek en een speeltuin op de andere. Hartstikke goede en veilige sfeer voor de kids.
Maar de laatste paar weken was er 's avonds een hoop actie in de straat. Auto's die, zonder lichten, aan de kant van de weg stonden, een paar gasten die in de buurt rond hingen. Van die stoere jongens; grote auto, pet op en een sigaretje in de hand. Geen prettige sfeer...

Dit bleef zo een aantal dagen doorgaan en op een gegeven moment kwamen de gasten uit hun auto's en gingen aankloppen bij de overbuurvrouw, Ange. Nu is dit een oud vrouwtje, net weduwe geworden en kan maar net rondkomen van haar AOW-tje. Zij zag deze jongens aankomen en deed haar voordeur open met de ketting ervoor. De jongens vroegen naar een Lev, een jonge meid die daar volgens hun woonde. En wanneer ze antwoordde dat er geen Lev woonde, maar alleen zijzelf. Geloofde de jongens dit niet en werden ongeduldig en boos. Ze deed snel de deur dicht en belde ons voor hulp.
Chris en Nicole overlegde kort en Chris ging de deur uit om te zeggen dat we de politie hadden gebeld en dat ze maar snel moesten oprotten. De politie was op dit moment nog niet gebeld, maar dat hoefde zij lekker niet te weten. De jongens stapten in hun auto en reden weg. Gelukkig die zijn weg, dachten wij.

Maar vijf minuutjes later kwam er een andere auto aan en parkeerde op onze oprijlaan. Er kwamen vijf van hetzelfde type gasten uit en ze zeiden: "Waar kwam dat gezeur vandaan?"
Nicole stond op dit moment nog buiten, om te kijken of ze echt weg waren, zag dat één van hen naar de voordeur kwam en ze vluchtte snel naar binnen. Zei tegen mij om de kids naar hun kamer te nemen en verhaaltje lezen en daarna belde ze de politie. De politie kwam en nam de jongens mee. Ook dit maal dachten we, gelukkig die zijn weg...

Maar twee weken later was het weer hetzelfde liedje; geklop op de Ang's deur, gevraag naar een Lev (die er nog steeds niet woont...) en daarna gingen ze weer weg. Onze overbuurvrouw is op dit moment hartstikke bang en durft 's avonds de straat niet meer op.
De dag erna komt de hele buurt bij elkaar om ervoor te zorgen dat we, als we iets verdachts zien, dit noteren.
Nu gebeurde dit vandaag weer, aankloppen en vragen naar Lev die er nog steeds niet is. Hierna is Nicole naar de Ang toegegaan om haar te kalmeren. Wat blijkt is dat er elke zaterdag een blonde jonge meid in het park, naast Ang haar huis, wordt afgezet en ze hangt daar een tijdje rond en spreekt een aantal jonge gasten. Wat wij op dit moment denken is dat dit onze Lev is en dat ze tegen deze gasten zegt dat ze in het huis van de Ang woont. En dat daardoor al deze gasten steeds bij haar aankloppen.

Erg vreemd en ik kan het me goed voorstellen dat dit eng is... Brrr...

Nu even een wat leuker onderwerp:
Na een dikke twee jaar mag mijn beugel er ein-de-lijk uit! Mijn "Aussie" orthodontist heeft het groene licht gegeven na een het een heleboel keer te hebben uitgesteld; 24 juni is de grote dag! Ik zal nog wel een nacht beugel moeten dragen, om ervoor te zorgen dat alles goed op z'n plekie blijft. Maar ik kan niet wachten!

En ik heb nu een maatje om naar de sportschool mee te gaan: Chris! Hij heeft zijn routine eindelijk weer opgepikt. Erg gezellig om samen te gaan en ik kijk er elke keer naar uit!

De vorige keer is het niet goed gegaan met het toevoegen van de foto's. Ik zal het deze keer weer proberen.

Veel liefs,

Daniël.